Cmentarz zagubionych dusz

postacie. Tym razem Max trafia na cmentarz w Pokosie, gdzie czeka na niego tajemnicza dziedziczka Livia, a także liczne sekrety wioski i jej mieszkańców – żywych i martwych. Autorka doskonale oddaje atmosferę zimowej Puszczy, pełnej mgieł i chłodu, a także wprowadza napięcie, które przeplata z subtelnym humorem. Największym atutem powieści są wyraziste postacie i pogłębione relacje, zwłaszcza między Maxem a Livą. Powieść zachwyca mrocznym klimatem, mimo kilku przewidywalnych momentów, autorka potrafi utrzymać uwagę, wzbudzając niepokój i fascynację. To świetna lektura dla fanów fantasy i gotyckich klimatów, która pozostawia apetyt na więcej przygód Maxa. Niesamowicie bawiłem się podczas czytania tej książki. Serdecznie polecam Wam tą serię na jesienne, zimne wieczory!

jak i postacie. Tym razem Max trafia na cmentarz w Pokosie, gdzie czeka na niego tajemnicza dziedziczka Livia, a także liczne sekrety wioski i jej mieszkańców – żywych i martwych. Autorka doskonale oddaje atmosferę zimowej Puszczy, pełnej mgieł i chłodu, a także wprowadza napięcie, które przeplata z subtelnym humorem. Największym atutem powieści są wyraziste postacie i pogłębione relacje, zwłaszcza między Maxem a Livą. Powieść zachwyca mrocznym klimatem, mimo kilku przewidywalnych momentów, autorka potrafi utrzymać uwagę, wzbudzając niepokój i fascynację. To świetna lektura dla fanów fantasy i gotyckich klimatów, która pozostawia apetyt na więcej przygód Maxa. Niesamowicie bawiłem się podczas czytania tej książki. Serdecznie polecam Wam tą serię na jesienne, zimne wieczory!

na powstanie kolejnej części - mimo, że teoretycznie historia była kompletna. No właśnie. Teoretycznie. Bardzo się ucieszyłam, gdy tylko zobaczyłam zapowiedzi Cmentarza zagunionych dusz - czekałam na tę książkę i oto jest, teraz moim zdaniem już jestem spełnioną czytelniczką. Chociaż myślałam, iż fabuła się skupi na naszym Maximusie to jednak patrząc po okładce i po przeczytaniu możemy śmiało stwierdzić, że nie on był tu głównym bohaterem, a Livia. Wiecie, Livia Fuego też jest dziedziczką lecz jej cmentarz znacznie się różni od tego przy Lawendowym Dworku. Nie dość, że jest osadzony w mroźnej scenerii puszczy, to nie znajdziecie tam płotów a dusze chodzą sobie luzem, niektóre współpracują z mieszkańcami. Także opiekunowie dusz nazywają się inaczej, bo są sierpami a pociąg łączący puszczę z resztą świata jeździ tylko raz w tygodniu. Cóż to była za przygoda, Max miał do wykonania misję a jednocześnie zmagał się z rozterkami wewnętrznymi, gdyż walczyły jeszcze u niego ostatki dawnego życia gangstera z tym dziedzicem, jakim się stał w poprzednim tomie. Tak, nasz Max Opoka znacznie się zmienił na lepsze ale teraz ma też twardy orzech do zgryzienia, bowiem nie dość, że ma swoją misję to jeszcze w Puszczy ktoś zaczyna m**dować mieszkańców... Nie powiem, Livia mnie czasami zaskakiwała i była jak oderwana od rzeczywistości a jednak przy bliższym zapoznaniu punktowała i mogłam zrozumieć jej motywy działania. Choć była br*talna to jednak sprawiedliwa. Co do reszty postaci, oczywiście pojawią się znani nam z pierwszego tomu mieszkańcy Lawendowego dworku ale nie tylko, wszak okazuje się, że spotkamy starego druha Maxa. Jednak większość akcji skupia się na nowych bohaterach a ogniwem łączącym jest Max. Co atakuje mieszkańców i Maxa? Kto odpowiada za uaktywnienie zewu kr*wi u dusz? Jaką tajemnicę skrywa Livia? Co chce osiągnąć główny notariusz wysyłając Maxa na tę niemal samo**jczą misję? Książka jest napisana lekkim stylem, z dozą humoru

po śmierci odbywają swoją pokutę pod różnymi, przerażającymi postaciami oraz ludzi, którzy są zobowiązani objąć je opieką. Dostajemy zamkniętą społeczność, która jest nieufna wobec obcych. Dostajemy akcję szpiegowską, zdradę, ucieczkę przed rychłą śmiercią, walkę z rządem, który chce się jedynie wzbogacić i przede wszystkim przyjaźnie. Przyjaźnie na śmierć i życie- dosłownie! Paulina Hendel napisała coś oryginalnego, momentami zabawnego, wzruszającego i nieziemsko ciekawego! To, jak wykreowała Maxa i Livię oraz ich cmentarze świadczy o tym, że wyobraźnia tej kobiety nie zna granic. Na całe szczęście!

bardzo nieufni. Ta mieścina to miejsce pełne sekretów i dziwnych zasad, a rządzi nią Livia Fuego, kobieta, która nie ma sobie równych. Jest zimna, surowa i absolutnie nie daje sobie wejść na głowę. Choć z początku wydawała mi się nieco przerażająca, szybko zaczęłam kibicować Maxowi, żeby chociaż raz udało mu się ją przechytrzyć. Paulina Hendel robi coś wyjątkowego, przedstawiając świat dusz, który jest nie tylko przemyślany, ale i niesamowicie klimatyczny. Dusze w Pokosie są inne niż te, które Max znał wcześniej w Lawendowym Dworku. Każda z tych postaci wnosi coś nowego, a ich tajemnice dodają całej historii smaczku. Podobało mi się, jak autorka balansuje pomiędzy grozą a humorem – są momenty, które potrafią rozśmieszyć, ale zaraz potem pojawia się klimat pełen niepewności. Paulina Hendel ma świetne pióro i jej styl sprawia, że książka czyta się lekko, ale jednocześnie czujemy chłód i tajemniczość Zimowej Puszczy. Ocena: 4,5/5

który przedstawia tak obrazowo, że podczas czytania totalnie się w nim zatraciłam. W drugim tomie poznajemy całkiem inny cmentarz, nowe dusze oraz intrygującą, ekscentryczną dziedziczkę. Ale spokojnie, Max wciąż jest głównym bohaterem i tradycyjnie wpakował się w nowe kłopoty 😅 Niesamowicie wciągają mnie te przygody Maxa. Świetnie się przy nich bawię! "Cmentarz zagubionych dusz" jest równie porywający jak pierwsza część. Uwielbiam lekkość tej historii, delikatny humor oraz bohaterów - szczególnie tych nie do końca żywych 😉. Jednak życie dziedzica Cmentarza Osobliwości to nie sielanka. Przygotujcie się na to, że jest krwawo i niebezpiecznie, a Max ma dodatkowo takie szczęście, że kłopoty go kochają i co chwilę ociera się o śmierć. Na pewno nie będziecie się nudzić! 😆 Na koniec muszę też wspomnieć, że system wiary w tej serii oraz życia po śmierci jest zdecydowanie jednym z ciekawszych o jakich czytałam! Znasz już Cmentarz Osobliwości Maxa Opoki i zamieszkujące go dusze? Polecam zapisać sobie tę serię, bo naprawdę warto ją poznać! 👻

pióro Pauliny Hendel. Uwielbiam to jak kreuję ona postacie i jak świetnie oddaje w swoich opisach cały klimat jaki otacza jej książki. Maks to typowy cwaniaczek, który narozrabia a później musi mierzyć się z konsekwencjami swoich działań. Bohaterowie poboczni również zdobyli moją sympatię. Nie mogę się do nich przyczepić bo byli oni idealnym uzupełnieniem w tej historii, a postać Livii mimo, że jest dość specyficzna to tak bardzo pasowała do klimatu tej serii, że chyba autorka nie mogłaby wykreować bardziej panującej bohaterki niż ta którą dostaliśmy. Mimo bohaterów to właśnie Cmentarze zagarnęły całą uwagę. Pierwszy tom wydawał mi się bardziej kameralny jednak to w drugim działo się troszkę więcej i chyba nie jestem w stanie powiedzieć, który jest moim faworytem bo mimo, że jest to spójna historia to jednak miały one jakieś swoje unikatowe wątki, które tylko jeszcze bardziej spotęgowały moją sympatię do tej serii. Jakbym miała opisać tą serię jednym słowem to będzie to Unikatowa. Ta seria i świata wykreowany jest jednocześnie lekko straszny jak i fascynujący. Jeśli kochacie jak ja Żniwiarza od tej autorki to konieczne sięgnijcie po te książki bo są rewelacyjne i wciągają tak bardzo, że się przez nie płynie.

w drugim tomie dopiero się dzieje!! Nie chcąc spojlerować powiem tylko że te książki skradły moje serce. Są to na pewno najlepsze książki przeczytane tej jesieni!!🍂. Czytając książkę najchętniej bym jej nie odkładała nawet na chwilę, chciałam poznać losy bohaterów… oraz nie tylko👻 jak najszybciej. Główny Bohater- Maximus Opoka jest zwykłym kurierem kasty, lecz pewnego dnia odwiedza go notariusz chcąc go poinformować o spadku który właśnie dostał. Max został spadkobiercą pewniego dworku…oraz przy okazji cmentarza osobliwości. Max dostaje propozycję nie do odrzucenia: zostanie wysłany na misję szpiegowską na inny cmentarz który znajduje się w małej wiosce Pokos na skraju Zimowej puszczy. Tam poznaje Livię- niepozorna, białowłosa, dziewczyna z niepokojącym blaskiem w oczach… z pozoru prosta misja okazuje się coraz bardziej skomplikowanym zadaniem. „ Cmentarz zagubionych dusz” to wspaniała książka. Polecam wam ją z całego serca. Ps. Jeżeli lubicie książki z tematyką duchów, zjaw to ta książka jest dla was!! 🪦👻 Współpraca barterowa @weneedya

postram się was mocno zachęcić do ich przeczytania! Nie wiem czy jest to dobre porównanie jednak gdy czytałam tą książkę miałam wrazenie, że w jakiś sposób przypomina mi ona „Mroczna kryptę” V.E Schwab, a bardzo lubię tą lekturę! Przypomina mi ją pod względem tej „duchowej” części. Całej tej powieści towarzyszy rewelacyjny klimat, mroczny, cmentarny idelany na halloween, a zarazem ma bardzo dużo dynamicznej i ciekawej akcji! Świetnie podążało mi się za bohaterami tej książki i był w niej ogrom rzeczy, których się szczerze niespodziewalam i bawiłam się przednio. Bardzo wam polecam te książki i zachęcam niesamowicie do przeczytania, tym bardziej teraz podczas chłodniejszych, mroczniejszych dni.

postaram się was mocno zachęcić do ich przeczytania! Nie wiem czy jest to dobre porównanie jednak gdy czytałam tą książkę miałam wrazenie, że w jakiś sposób przypomina mi ona „Mroczna kryptę” V.E Schwab, a bardzo lubię tą lekturę! Przypomina mi ją pod względem tej „duchowej” części. Całej tej powieści towarzyszy rewelacyjny klimat, mroczny, cmentarny idelany na halloween, a zarazem ma bardzo dużo dynamicznej i ciekawej akcji! Świetnie podążało mi się za bohaterami tej książki i był w niej ogrom rzeczy, których się szczerze niespodziewalam i bawiłam się przednio. Bardzo wam polecam te książki i zachęcam niesamowicie do przeczytania, tym bardziej teraz podczas chłodniejszych, mroczniejszych dni.

postram się was mocno zachęcić do ich przeczytania! Nie wiem czy jest to dobre porównanie jednak gdy czytałam tą książkę miałam wrazenie, że w jakiś sposób przypomina mi ona „Mroczna kryptę” V.E Schwab, a bardzo lubię tą lekturę! Przypomina mi ją pod względem tej „duchowej” części. Całej tej powieści towarzyszy rewelacyjny klimat, mroczny, cmentarny idelany na halloween, a zarazem ma bardzo dużo dynamicznej i ciekawej akcji! Świetnie podążało mi się za bohaterami tej książki i był w niej ogrom rzeczy, których się szczerze niespodziewalam i bawiłam się przednio. Bardzo wam polecam te książki i zachęcam niesamowicie do przeczytania, tym bardziej teraz podczas chłodniejszych, mroczniejszych dni.

osobliwości i pewnymi nieprawidłowościami na nim. Szantażem zmusza Maxa, aby chwilowo porzucił swoje dotychczasowe życie i udał się do dalekiej wioski Pokos, by szpiegować i odkryć wszystkie tajemnice Zimowej Puszczy oraz tamtejszego cmentarza. Okazuje się to niełatwym zadaniem, ponieważ Max musi zmierzyć się z dziedziczką tamtych ziem, Livią Fuego, która znana jest z rządów żelazną ręką, a władzę zdobyła, mordując swojego kuzyna… Drugi tom podobał mi się tak samo jak pierwszy! Pierwszy tom wydawał się zamkniętą historią, więc byłam ciekawa, co autorka wymyśli dalej, i nie zawiodła mnie. Wciągnęła nas (i głównego bohatera) w wir wydarzeń w tym samym świecie, ale w zupełnie innych realiach, co było świetnym posunięciem i jeszcze większym powiewem świeżości niż w tomie pierwszym. Max musiał nauczyć się nowej rzeczywistości, ale wykorzystuje tam swoje przeróżne umiejętności i doświadczenia zdobyte w przeszłości. Świetnie obserwowało mi się, jak poznawał zasady panujące tam i powoli przekonywał do siebie tamtejsze dusze i nieufnych wieśniaków. Ta seria to jedno z moich największych zaskoczeń tego roku. Uwielbiam w niej pomysł na świat, kreacje bohaterów, relacje między nimi, lekkie pióro autorki oraz ciekawe tajemnice i bardzo wciągającą, pełną zwrotów akcję. W tym tomie zaskoczyło mnie zakończenie, w którym sytuacja się skomplikowała, przez co bardzo jestem ciekawa, co autorka zaserwuje nam w kolejnym tomie. Bardzo polecam! Ja poważnie rozważam umieszczenie tej serii w ulubieńcach tego roku, bo dostarczyło mi mnóstwo radości podczas czytania.❤️

o drugiej części totalnie mnie zelektryzowała. Ależ miałam wobec niej duże oczekiwania! I tak bardzo na nią czekałam! A teraz, już po lekturze, mogę z ręką na sercu napisać, że moje oczekiwania zostały w pełni spełnione! W „Cmentarzu Zagubionych Dusz” przenosimy się wraz z Maxem do wioski zabitej dechami u skraju Zimowej Puszczy. Pokost leży na niezależnym terytorium Borealii rządzonym żelazną ręką przez Livię Fuego. I jak mamy okazję się dowiedzieć, tamtejsze realia, szczególnie te związane z duszami, są zupełnie inne, niż znane z Cmentarzy Osobliwości w Hatarii. Poznawanie wszystkich tych ciekawostek, nowych postaci, zwyczajów, a nawet rozwiązywanie zagadek kryminalnych (bo trup ściele się tu dość gęsto) było dla mnie iście fascynujące! Nie mogłam się oderwać od książki, gdyż jej klimat, znany mi z części poprzedniej, tutaj jeszcze bardziej nabiera smaczku. Byłam w ciągłym paśmie zaintrygowania, kolejne wydarzenia zadziwiały mnie, bo zwroty akcji były dla mnie nie do przewidzenia. Co chwilę spodziewałam się jednego, a potem zbierałam szczękę z podłogi. A zakończenie... Och, spłakałam się na nim porządnie! Coś cudownego! Czytajcie, naprawdę. Fanką Pauliny Hendel byłam już od czasów Żniwiarza, ale przyznam szczerze, że cykl o Cmentarzach Osobliwości jest świadectwem, jak niesamowicie wzrósł jej warsztat pisarski. Jestem pod OGROMNYM wrażeniem! I gdyby się dało, to w tym uniwersum przeczytałabym chętnie kolejne naście książek ;)

krypty, ale miałem wrażenie, że są wszędzie wokół, a dusze spragnione mojego mięsa tylko czekają, żeby się na mnie rzucić. To miejsce w niczym nie przypominało mojego cmentarza." ************ Zupełnie nowy cmentarz i zupełnie nowe dusze. Zimowa Puszcza to nie Lawendowy Dworek, o czym Max Opoka szybko się przekona. A jeżeli myślał, że trudno mu było zdobyć zaufanie ludzi z Pogorzelisk, to z całą pewnością nie był przygotowany na mieszkańców Pokos, a w szczególności na Livię. Po raz kolejny przepadłam, wspaniale było wrócić zarówno do tego świata jak i bohaterów. Tym razem fabuła toczy się w większości w zupełnie nowej scenerii i wśród nowych postaci, co sprawdziło się znakomicie. Jest intrygująco i bardzo klimatycznie, bywa też zabawnie i brutalnie, ale zupełnie nie spodziewałam się tego, że będzie wzruszająco. Perfekcyjna historia po każdym względem.

śmiercią twarzą w twarz ( i to dosłownie!). Teraz przeszedł dla niego czas największej próby po trzech latach spędzonych w Lawendowym Dworku na niego i jego przyjaciół czeka prawdziwe niebezpieczeństwo... Urzędnicy! Max jako szpieg udaje się na misję do najbardziej tajemniczego cmentarza, gdzie mieszkają najgorsze z najgorszych dusz. 🐙 Początkowo mieszkańcy nie są mu przychylni, ale z czasem chłopak zdobywa zaufanie i dowiaduje się jakie sekrety skrywa Zimowa Puszcza oraz dziedziczka Livia. Sięgając po ten tytuł wiedziałam, że mi się spodoba. Pierwsza część była genialna i czytałam ją z zapartym tchem. Wiecie jak to bywa z kontynuacjami, często wypadają blado. Na szczęście w tym przypadku tak nie było! Druga część dorównuje pierwszej 💜 Nie przebija jej, ale jest na podobnym poziomie. 🐉 Tym razem mamy do czynienia z zupełnie innymi postaciami, więc jeśli polubiliście Śliczną lub Huga to nie tym razem. Jest za to dużo nowych bohaterów, którzy nadają książce tego czegoś. Jest dusza Kapitan, który nie może wyjść do wody, pomimo że kocha morze. Jest dziedziczka Livia, która trzyma wszystkie bestie w garści i jest Zając, niepozorny chłopak o wielkim sercu. W całym tym zamieszaniu jest też Max, który z jednej strony chce pomóc duszą z Zimowej Puszczy, a z drugiej wie, ze stawką toczy się o jego Lawendowy Dwór i jest z tego powodu rozdarty. Czytało mi się bardzo przyjemnie, jeśli mam mieć jakieś "ale" to czcionka była drobną jak maczek 😝 przy dłuższej lekturze oczy się męczyły zważywszy na to, że część pisana była kursywą.

blisko jej do V.E. Schwab, a to już właściwie argument nie do obalenia. Cóż więc tym razem zmalowała autorka? Ano powróciła do Maxa, który stał się opiekunem osobliwego cmentarza, do miejsca, w którym zapanował spokój i harmonia. Wydawać by się mogło, że ta sielanka potrwa dłużej, ale Max zostaje oddelegowany przez ministerstwo do innego miejsca, by tam odkryć co się dzieje. I tutaj rozpoczyna się szereg zaskakujących zdarzeń. Niebywała lekkość z jaką autorka przedstawiła tu swoje historie wpływa na odbiór tej serii. Zachwyci się nią bowiem i młodziutki nastolatek/nastolatka i dorosły człowiek, który mimo życiowych obowiązków lubi uciec na kilka chwil do innego, ciekawszego, choć może bardziej niebezpiecznego świata. Trzeba przyznać, że paulina Hendel zna się na rzeczy. Nie tylko genialnie rozpisała fabułę i doskonale zbudowała swoich bohaterów, ale też utkała niesztampową historię, którą czyta się jednym tchem. Oprócz tych wyjątkowych emocji, które nawarstwiają się jedna po drugiej, autorka potrafi też czytelnika przytrzymać na dłużej. Jedno zdanie, wtrącenie, lub zaznaczenie jak ważna jest scena, może spowodować u czytelnika korowód myśli nad własnym życiem, jego celowością i tym, co dalej. Postaci jak zwykle wspaniałe. Rzutkie, charakterne, czasem wredne i przerażające, ale też zabawne i przypominające kumpli z podwórka, z którymi wszyscy chcą się zaprzyjaźnić. Ich przygody nie należą może do najbezpieczniejszych, ale za to są arcyciekawe i wciągające. Zapraszam do zagłębienia się w lekturze, do poznania tego intrygującego świata, które przyciąga jak silne pole magnetyczne i pozbawia kontaktu ze światem zewnętrznym na wiele, wiele godzin.