Wszystkiego, co najlepsze

świętowanie.” Bohaterem historii jest Ben, który wyjawia rodzicom, że jest osobą niebinarną i z tego powodu zostaje wyrzucone z domu. W samych skarpetkach, bez pieniędzy i dokumentów, w zimny, deszczowy dzień dzwoni, na koszt rozmówcy, do siostry, z którą od wielu lat nie ma kontaktu. Zamieszkał u niej i jej męża Thomasa, przed którymi robi coming out. W uporaniu się z zaburzeniami lękowymi i atakami paniki pomaga mu terapeutka. W nowej szkole postanawia pozostać niezauważone i nie zdradzać swojej tożsamości, ale „utrudnia” to Nathan – zabawny i charyzmatyczny chłopiec, który na prośbę pani dyrektor ma pokazać nu szkołę. Co wyniknie z tej znajomości? Po raz pierwszy spotkałam się z historią podejmującą temat niebinarności. Na początku nie było mi łatwo przestawić się na narratora niebinarnego, który używa „ono”, „jeno”, ale udało się. Historia ukazuje jak ważna jest dla tych osób akceptacja i do czego może prowadzić jej brak. Bohaterowie są przede wszystkim różni i dobrze przedstawieni. W historii nie ma zbędnych osób. Nie wydaje mi się, żeby przedstawiając problem braku akceptacji w społeczeństwie osób LGBT+, od razu dodawać wątek miłosny. Dla mnie był on zbędny z trzech względów. Emocje, które „wylewały się” z każdej strony tej książki, były na tyle różnorodne i intensywne, że wymagały chwili na złapanie oddechu i poukładania rodzących się w głowie przemyśleń. Po drugie uważam, że większa korzyść byłaby z ukazywania wzorcowej przyjaźni między osobą „normalną” a niebinarną, niż związku między dwoma osobami ze środowiska LGBT+. Pokazałaby, iż jest ona możliwa, wartościowa i uczyłaby tolerancji. Po trzecie – nie lubię romansów. Historia pokazuje, że nie należy się poddawać. Nawet traumatyczne wydarzenia mogą wzmacniać i dawać siłę napędową do działania. Trzeba pamiętać, że zawsze będziemy na swoich drogach spotykać jakieś przeszkody, ale ważne jest nasze nastawienie. Należy walczyć o siebie i swoje szczęście – oczywiście nie za wszelką cenę i nie kosztem innych. Zaś pamiętajmy, że strach ma zawsze wielkie oczy i nie ma nic bardziej cenniejszego od wsparcia najbliższych. To historia, która przedstawia świat oczami osoby niebinarnej. Jeśli chcesz go poznać to polecam. Warto się z nim zapoznać.

w przeciągu tych kilku godzin zdołała mnie uwieść. Już na początku autor wrzuca czytelnika na głęboką wodę powodując szok. Historia jest strasznie smutna, a to co musiała przeżyć osoba narratorska jest naprawdę niewyobrażalne. Książka bardzo dobrze przekazuje emocje towarzyszące bohaterom, a ich przeżycia są bardzo prawdziwie przedstawione. Sama fabuła jest ogromnie angażująca i wciągająca. Ja osobiście nie mogłam odłożyć książki bo za wszelką cenę chciałam wiedzieć jak to wszystko się skończy. Bohaterowie są różnorodni i dobrze wykreowani, a ich relacje są świetnie przedstawione. Cieszę się, że ta książka zawiera reprezentację osób niebinarnych bo brakuje takich książek, zwłaszcza na polskim rynku. Czytanie tego było bardzo ciekawe i inne, naprawdę doceniam osobę autorską za to, że potrafiło wykreować taką historię i naprawdę dobrze przedstawić problematyczność życia z jeno perspektywy. Wątek romantyczny był cudowny. Świetnie się to czytało i przez całą długość książki kibicowałam bohaterom i ich miłości. Możnaby powiedzieć, że zakochałam się w ich relacji. Mieli swoje wzloty i upadki, ale to sprawiło, że ich związek stał się jeszcze bardziej realistyczny. Podsumowując książka bardzo mi się spodobała i nawet na chwile się nie nudziłam. Z początku nie mogłam przyzwyczaić się do stylu pisania, ale potem się po prostu płynęło! Moja ocena to 4/5 ⭐️