To tylko pierwsze wrażenie

nie myślałam, że po kolorach można stwierdzić jaki ktoś ma charakter. Harris, bohater książki "To tylko pierwsze wrażenie" autorstwa Chaza Haydena każdą nowo poznaną osobę pyta o jej ulubiony kolor by na tej podstawie stwierdzić czy dogada się z nią. "(...) Ale żeby cokolwiek cokolwiek z tego się wydarzyło, musiałem ocenić dzieciaki, z którymi miałbym się spotykać, żeby wiedzieć, kto jest dobrym materiałem na przyjaciela , a kto dupkiem albo świrem. Potrzebowałem kolorów." Harrisa i jego rodzinę poznajemy w momencie ich przeprowadzki do nowego miasta, w którym chłopak planuje rozpocząć nowe życie, znaleźć nowych przyjaciół, zacząć zachowywać się jak nastolatek i imprezować. Jednak to wszystko "utrudnia" mu jego niepełnosprawność. Ma wrażenie, że ludzie oceniają go przez pryzmat wózka inwalidzkiego na którym siedzi. Jego sposobem na poznawanie nowych osób jest pytanie jaki jest ich ulubiony kolor. Jednak szybko okazuje się, że kolory to nie wszystko. Miranda to jego nowa pielęgniarka, z którą Harris szybko nawiązuje przyjacielskie stosunki i dzięki niej chłopak staje się pewniejszy siebie. Jednak pewne wydarzenia sprawiają, że ich drogi się rozchodzą. "Ale kiedy upadasz, trudno jest myśleć. Wtedy tylko celujesz w ziemię." Po przeczytaniu opisu i kilku pierwszych stron książki miałam wrażenie, że z Harrisa będzie ciężki przypadek osoby, która tylko myśli o sobie i ocenia innych. Jednak w miarę czytania okazało się, że wcale tak nie jest. Harris ma też kompleksy jak każda osoba, każdy nastolatek tylko ciut inne, bo zamiast przejmować się, że wyszły mu pryszcze, nie nauczył się na klasówkę, dziewczyna go nie chce, myśli, że nikt nie chce się z nim kolegować, bo jeździ na wózku. Harris postanawia, że zmiana miejsca zamieszkania spowoduje też zmianę jego postępowania - znajdzie nowych znajomych, którzy nie będą zwracać uwagi na jego wózek, tylko dostrzegą jego. Pierwszą taką osobą jest Miranda, dzięki której Harris staje się odważniejszy, z dnia na dzień robi coś czego nigdy by się po sobie nie spodziewał, np. znajomość z chłopakami ze szkolnej drużyny, wagary, pójście na imprezę. Wydaje mi się, że Harris potrzebował takiej osoby żeby się otworzyć. Żałuję tylko, że później tracą ze sobą kontakt. Mogli być świetnymi przyjaciółmi gdyby oboje dali sobie na to szansę. Bardzo podobała mi się fabuła książki i to, jak zostały przedstawione problemy osób chorych na SMA. Książka jest świetnie napisana - szybko się ją czyta, nie można się od niej wręcz oderwać, bo koniecznie chcemy się dowiedzieć co będzie dalej. Czy polecam ? Oczywiście ! Książka jest świetna, warta przeczytania.

tej informacji może kategoryzować osoby względem ich osobowości i wie na co zwrócić uwagę w kontaktach z nią. Ta książka jest przepiękną opowieścią o walce o akceptację i zrozumienie przez otoczenie. Ukazuje problemy związane z zawieraniem nowych znajomości i samotności, która występuje pomimo pozornego przebywania wśród innych ludzi. Uważam, że naprawdę warto sięgnąć po tę pozycję, ponieważ otwiera czytelnikom oczy na wiele spraw. Głównie za sprawą choroby z jaką zmaga się główny bohater, bardzo interesujący jest fakt, że autor choruje na to samo. Z bardziej technicznych aspektów to moje serce od razu zostało zdobyte przez formę bardzo krótkich rozdziałów 😍. Współpraca reklamowa @weneedyabooks @wydajenamsie

jak się zachować w danej sytuacji, ale zachowywała się wobec Harrisa jak wobec każdego innego nastolatka, a nie osoby na wózku. Nie czytałam wcześniej książki z wątkiem osoby jeżdżącej na wózku i to był jeden z impulsów dzięki, któremu chciałam przeczytać tę książkę, aby móc choć trochę poznać ten świat.☺️ Tym, co przykuło moją uwagę na dłużej była pasja do symboliki kolorów głównego bohatera, a kiedy dowiedziałam się, jak to się zaczęło trochę mnie, rozbawiło i było ciekawym początkiem dla tej przygody z kolorami.😄 To wciągająca młodzieżówka z ciekawą fabułą i świetnymi bohaterami.😊 Zaciekawiła mnie od pierwszych stron i było tak do końca.🌺

ale w tej pozycji był on zupełnie inaczej, LEPIEJ opisany i wytłumaczony co pozwalało mi bardziej wczuć się w sytuację bohatera! 🎨 nie często spotykam się z książką z perspektywy chłopaka, dlatego trochę obawiałam się, że sprawi mi to trudność, jednak się myliłam. Bardzo szybko i przyjemnie czytało mi się tą książkę, a wręcz nie czułam jakbym czytała coś z innej perspektywy. Uważam, że jest to pozycja, którą warto przeczytać. 🎨 najbardziej zdziwiła mnie relacja „romantyczna” między piętnastolatkiem, a ponad dwudziestoletnią pielęgniarką. Jakby co!?🤨 🎨 trochę irytował mnie fakt, że Harris (główny bohater) nie cieszył się, że ma jakiegoś przyjaciela, a wolał go odtrącić, bo wydawał się „dziwny”. Chyba trochę inaczej wyobrażałam sobie głównego bohatera z charakteru. 🎨 mamy też motyw kolorów i interesowanie się nimi, co uważam za bardzo oryginalny pomysł. Nawet my jako czytelnicy możemy dowiedzieć się coś więcej o ich symbolice i znaczeniu, co bardzo mi się spodobało. [ współpraca barterowa z wydawnictwem We Need Ya ]

Chazowi Hayden'owi (ma tą samą chorobę, co główny bohater) jak napisał tą cudowną powieść.

opis bardzo mnie zaciekawił, więc nie mogłam się doczekać, aż zacznę tę książkę, po rozpoczęciu okazało się że czytanie idzie mi trochę namolnie, lecz potem było tylko lepiej, zakochałam się w stylu pisania tego autora, który okazał się bardzo przyjemny i wspomógł szybkie ukończenie tej książki, sama fabuła książki momentalnie bardzo mi się nudziła możliwe, że to dlatego, że nie są to do końca moje klimaty, ale mimo wszystko książka posiada bardzo ważne przesłanie, które dało mi do myślenia, więc myślę, że pozycja jest warta przeczytania i nie żałuję, że poświęciłam na nią swój czas. 3/5 [współpraca barterowa]

wózkiem. Przeprowadził się z rodziną do innego miasta w związku z nową pracą jego taty. Korzyściami z nowej szkoły jest to, że Harris zaczyna z całkiem czystą kartą. Nikt go tam jeszcze nie zna. W poprzednim mieście jego pielęgniarki zmieniały się szybciej niż ktokolwiek zdążył je zapamiętać. Przecież Harris jest normalnym człowiekiem i tak chce być traktowany! W nowej szkole z początku chodzi z nim mama, bo organizacja nie przydzieliła jeszcze pielęgniarki. Osoby w szkole wydają się nie zwracać na niego uwagi. Wcale nie widzą jego wózka! Jedna dziewczyna nawet go wyminęła zamiast czekać! Nikt jednak nie wie że tymczasowa "pielęgniarka" Harrisa to jego mama. Przecież byłoby to towarzyskie samobójstwo! Kiedy w końcu chłopak zaznajomia się z dwójką ludzi, organizacja przyznaje mu pielęgniarkę - Shannon. Harris nie lubił jej od samego początku. Jak mogła nie postawić się przy wyborze koloru auta! Przecież powinien był to być jej ulubiony kolor! Całe szczęście zostaje wymieniona. Nowa pielęgniarka została polecona przez rodziców kolegi Olliego - brata Harrisa. Dziewczyna wydaje się pokręcona i z charakterem. Od początku wie co ma robić i jest miła. Rozumie przez co przechodzi Harris i stara się mu pomóc jak umie. Jednak czy pomoże mu w zdobyciu przyjaciół? Podczas pierwszej z nimi kłótni? Przed randką z dziewczyną jego marzeń? To była tak cudowna, tak urocza i zabawna książka! Objaśnienie symboliki kolorów! Opowieść z perspektywy osoby niepełnosprawnej! Jej codzienna rutyna i problemy! Coś świetnego! Tak wciągnęłam się w fabułę, że nawet nie skapnęłam się, że przeczytałam ostatni rozdział! Wyobraźcie sobie moje zdziwienie kiedy zobaczyłam rozdział o tytule podziękowania 😂 Czytajcie tę cudowną książkę, a nie pożałujecie! Dziękuję bardzo @weneedya za egzemplarz recenzencki 💙

będzie prosta i przyjemna, i tak też było. Nasuwa mi się porównanie do ,,Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata", mimo, że te książki nie mają ze sobą absolutnie nic wspólnego. Jest czymś nowym, mamy perspektywę osoby z niepełnosprawnością, czego dawno nie widziałam w literaturze. Książka nie jest niczym odkrywczym, nie czytałam jej z zapartym tchem, a mimo tego stwierdzam, że jest okej, warta przeczytania. Nie umiem na ten moment wystawić jej oceny, mimo, że w sumie to mi się podobała, zabrakło mi jednak... No właśnie, dobre pytanie! Bardzo podoba mi się motyw kolorów, o których główny bohater mówi i myśli bardzo dużo, do czego nawiązuje też okładka. Podoba mi się powiew świeżości, który wnosi książka, i jej urok, bo ma coś w sobie. Jednak nie wciągnęła mnie, dlatego wystawiam jej połowę - dwie i pół gwiazdki. 📚📚,5/5 [współpraca stała]