Arystoteles i Dante przepadają w toni życia

jest książką najbliższą memu sercu. Początkowo byłam przekonana, że i tym razem historia Ariego i Dante zostanie oceniona przeze mnie na 5 gwiazdek. Kiedy jednak zbliżałam się do 200 strony, książka zaczęła mnie najzwyczajniej w świecie...... nudzić. Miałam wrażenie jakby poznawana przez nas opowieść drastycznie zwolniła swoje tępo, rozmowy między bohaterami nabrały monotonii, a całość stała się dla mnie po prostu męcząca do czytania. Dalsze losy dwóch (już teraz wchodzących w dorosłość) chłopców same w sobie nie były złe, jednak teraz gdy jestem po przeczytaniu drugiego tomu, uważam, że równie dobrze ich historia mogła pozostać zamknięta tylko w jednej części. Miałam wrażenie, że w tym tomie Arystoteles (z którym bardzo mocno się utożsamiałam po pierwszej książce) bardzo się zmienił i przestał mieć w sobie ten realizm i bałagan w głowie za który tak go pokochałam. W moim odczuciu Ari stał się idealnym facetem, którego każdy lubi i który nigdy nie popełnia błędów. Dante przez dużą część książki był zupełnie nieistniejący. Dostaliśmy tak wiele nowych postaci wprowadzonych do życia Ariego, że zrobiło się zbyt tłoczno. Historia rozgrywa się w latach 80 więc oczywiście czytamy o AIDS i tym ilu gejów zginęło w tym okresie, ale także o transfobii czy homofobii. Wydaje się jednak, że dwaj główni bohaterowie tej książki tak naprawdę nigdy nie godzą się z tymi problemami. Jestem zła bo uczucia czy myśli Dantego (który jeśli dobrze pamiętam, padł ofiarą homofobicznego ataku w pierwszej książce) nie zostały wzięte tu pod uwagę, a myślę, że miałby kilka słów do powiedzenia. Podobnie jednak jak w pierwszym tomie podobały mi się filozoficzne przemyślenia bohaterów i styl pisania autora. Nie mogło się obyć bez znaczników i długopisu, jednak używanego zdecydowanie rzadziej niż gdy miałam w rękach tom pierwszy...

i wiele innych... Idealna pozycja dla każdego, kto szuka swojego miejsca na mapie i nie wie jak zapisać na niej swoją historię. Wystarczy tylko pozwolić się przytulić bohaterom i przeżyć ich historię razem z nimi. Otwórzcie serce i dajcie się ponieść <33

smutku, złości, frustracji. ⚡️Zacznę od rodziców tytułowych bohaterów, ponieważ to oni są odpowiedzialni za to, na jakich ludzi wychowali swoje dzieci. To właśnie oni pokazują, jak powinna zachowywać się osoba dorosła. W jaki sposób powinna wpływać na dopiero co dorastających młodych ludzi, którzy są zagubieni i przerażeni otaczająca ich rzeczywistością. Chciałabym, aby każdy miał tak wspaniale oparcie w rodzinie. Chciałabym, żeby było więcej ludzi wierzących w to, że to nie my jesteśmy od tego, aby osądzać czyjeś wybory. 🌙Relacja Ariego i Dantego w tym tomie dojrzała. Chociaż zdają się być już jedną nogą po stronie dorosłości, to wciąż uczą się w jaki sposób żyć. Uczą się, jak słuchać innych, jak mówić, jak kochać, jak pragnąć, a także jak iść przez życie w zgodzie z samym sobą. Chłopcom przyszło żyć w latach 80., kiedy to epidemia AIDS uśmiercając początkowo głównie u homoseksualnych mężczyzn, siała postrach i nienawiść do orientacji innej niż heteroseksualna. ✨Arystoteles i Dante mają specjalne miejsce w moim sercu. Wraz z nimi płakałam, śmiałam się, otwierałam oczy i dostrzegałam otaczający mnie świat. Ta historia to swoisty przewodnik do tego, jak żyć i jak być we wszechświecie, który jest dla nas obcy i wrogi. Jednak możemy probować go oswoić.

wiele trudnych tematów, zostawiajac po sobie ogromne wrażenie, właśnie takich historii chce się więcej. Nie pozostaje nic innego jak tylko powiedzieć, że uwielbiam ją za wszystko co dostałam. Czy można książkę nazwać piękną ? Oczywiście, że tak i to jest właśnie ta pozycja. Otwiera na świat, emocje i doznania. Dzięki takim bohaterom można się śmiać i płakać, przeżywać z nimi tak wiele. Miłość jest piękna ale często towarzyszy jej trud. Czasem trzeba nauczyć się innego myślenia i skupienia na tym co jest dla nas najlepsze i najważniejsze. Wyrozumiałość i empatia to powinien być nieodłączny element życia każdego człowieka. Ta pełna sprzeczności dwójka jest zdecydowanie warta poznania. Jestem pewna, że wielu czytelnikom zapewni emocjonalny rollercoaster. Mi zapewniła, przeczytanie jej jest swego rodzaju doświadczeniem. Jestem pod ogromnym wrażeniem pióra autora, a za te wszystkie piękne słowa i cytaty darzę jeszcze większym uczuciem. Piękna i wartościowa historia którą polecam każdemu.

czekać na drugi tom. 🌙 Pierwsza część skupiała się przede wszystkim na rozwoju początkowej relacji chłopaków. Tutaj obserwujemy, jak tworzą oni związek w świecie, który nie chce zrozumieć ich istnienia. Zewsząd docierają do nich informacje o pandemii AIDS. Zwłaszcza Ari pragnie napisać świat na nowo, sprawić, że stanie się widzialny, a jego uczucia nie będę uważane za te gorsze, niemające prawa istnieć. 🌙 Ta książka skupia się w zasadzie głównie na Arim. Na tym, jak próbuje otworzyć się na ludzi, zaistnieć w szkole, klasie, swojej społeczności. Obserwujemy jak usiłuje pogodzić się ze światem, a tym samym poczuć się lepiej z samym sobą. Rozwija się jego relacja z ojcem, zdobywa nowych przyjaciół, a przy tym cały czas z tyłu głowy tli się w nim mnóstwo obaw związanych z jego relacją z Dantem. 🌙 Wszystkie te niepokoje przelewa na papier pisząc dziennik w formie listów go Dantego. Przepiękne listy, pełne bólu, ale też radości. Zresztą pod względem pięknego języka cała książka absolutnie nie zawodzi. To właśnie głównie przez to zakochałam się w tej dylogii. To absolutnie jeden wielki cytat, co razem z prawdziwymi bohaterami, do których można się przywiązać, tworzy niezapomnianą całość. 🌙 Jeśli mielibyście w tym roku przeczytać jedną młodzieżówkę, to sięgnijcie właśnie po te. No dobra, to dwie książki, ale mogę zapewnić, że absolutnie nie będzie to stracony czas.

takie jak rasizm , epidemia AIDS czy też homofobia. Uważam, że tę książkę powinien przeczytać każdy.💗 5/5⭐

czyli "Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata", wspominam bardzo dobrze, 😊 dlatego po część drugą sięgnęłam z nieukrywaną przyjemnością. 🤗 Czy się nie zawiodłam❓️ O tym za moment... Na początku warto wspomnieć, że aby zacząć drugą część serii koniecznie trzeba być już po lekturze pierwszej❗️Są one ze sobą ściśle powiązane, 🔁 dlatego kompletnie nie znając tej historii nie ma co zabierać się za jej kontynuację. 🙅‍♀️ Książka opowiada o dalszych losach Arystotelesa i Dantego, dwóch zakochanych w sobie nastolatków, 💕 którzy próbują odnaleźć się w otaczającym ich, nieprzychylnie nastawionym do osób takich jak oni, świecie. 😔 W tej części jesteśmy świadkami niesamowitej przemiany jednego z bohaterów. 🤩 Cichy, stłamszony chłopak ewoluuje na naszych oczach, stając się człowiekiem posiadającym własne zdanie i niebojącym się go wyrazić. 💪 "Arystoteles i Dante przepadają w toni życia" porusza wiele ważnych i trudnych tematów. 👍 Traktuje między innymi o trudach dorastania i odkrywania swojego ja, homofobii, AIDS, rasizmie czy stracie. 😔 Jest to poruszająca do głębi i bardzo wartościowa historia, która zmusza do refleksji. 🤔 W dodatku książka napisana jest urzekająco pięknym językiem. 😍 Autor potrafi mówić o miłości w naprawdę cudowny sposób. 🥰 Uważam, że styl tego pisarza to klasa sama w sobie❗️"Arystoteles i Dante przepadają w toni życia" jest książką zdecydowanie godną polecenia❗️😊

cześć to nie mogłam jej nie przeczytać. Kontynuacja historii Ariego i Dantego jest idealnym dopełnieniem ich losów i wgłębienia się w ich przepiękna relację. Miałam duże oczekiwania co do tej książki i uważam, że zostały one w większości zaspokojone. Książka jest wypełniona bardzo wartościowymi watkami, ale równocześnie mamy pokazana bardzo urocza relację chłopców. Tytułowi bohaterowie musza zmierzać się z realiami czasów, w których żyją. Ludzie nie akceptowali jeszcze odmienności i cieszę się, że Ari i Dante wspólnie sobie radzą z problemami. Autor ma piękny styl pisania i idealnie opisuje wszystkie przeżycia chłopców oraz etapy ich rozwijającej się relacji. Ta książka jest moją comfort book i myśle, że dla wielu ludzi tez taka jest lub będzie. Lektura jest warta przeczytania, każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Kocham historie Ariego i Dantego i myślę, że wy też pokochacie.

odnaleźli siebie nawzajem, zaskoczyła mnie już rok temu, kiedy przeczytałam tom pierwszy. Niesamowitym uczuciem było czytać o ich dalszych losach. Jak powoli z chłopców zamieniają się w młodych mężczyzn, o ich wszystkich wzlotach i upadkach i wszelakich zwątpieniach. Arystoteles i Dante są jak ogień i woda, ale też jak dwie połówki jabłka, które idealnie się uzupełniają. Jeden jest skryty w sobie, nie pokazujący uczuć i w dalszym ciągu odkrywający siebie, a drugi otwarty, wrażliwy i szczery. Ta historia wiele uczy. Jest o miłości, przyjaźni, akceptacji, nadzieji, smutku, nienawiści i zagubieniu. Porusza również wiele ważnych tematów takich jak homofobia, rasizm, epidemia AIDS oraz żałoba. Miałam wrażenie, że w tej części bardziej przedstawiona jest wewnętrzna walka Ariego niż związek tytułowych bohaterów. Jednak w dalszym ciągu jestem nią oczarowana i uważam, że są to bardzo wyjątkowe i wartościowe książki. Są piękne. Są jak dom. Za każdym razem jak do nich wracam czuję ukojenie. Każdy znajdzie w tej historii coś dla siebie, dlatego bardzo was zachęcam do sięgnięcia po nią. „Ludzie mówią, że miłość to kawałek nieba. Zaczynałem sądzić, że miłość to kawałek piekła.”

poprzednia. To ile razy musiałam odkładać książkę, bo już miałam dość płakania to nie zliczę❤️‍🩹 ,,Arystoteles i Dante przepadają w toni życia" to kontynuacja dalszych losów dwóch wyjątkowych chłopców, którzy próbują odnaleźć swoje miejsce w świecie, który nie jest przychylnie nastawiony do różnorodności ludzi. 
Przez pierwsze rozdziały możemy śledzić etapy rozwoju relacji, między głównymi bohaterami. Widzimy jak starają się z tym radzić wiedząc jaki stosunek ma do tego społeczeństwo, również oni sami dopiero poznają co to jest miłość. Mimo wszystko nie boją się prosić o pomoc czy rady od bliskich. Bardzo zaintrygowało mnie to, że autor w książce porusza bardzo ważne tematy takie jak AIDS, homofobia czy nawet wojna. Są to tematy, które człowiek przeważnie omija szerokim łukiem, a jeśli już ma się wypowiedzieć, to są to zazwyczaj negatywne rzeczy. Wydaje mi się, że społeczeństwo jest już tak zaprogramowane, przyswajamy wszystkie rzeczy, które mówią ludzie, bo myślimy, że oni mają rację i my też musimy tak myśleć. Niezmiernie poruszyła mnie również więź pomiędzy dorosłymi a swoimi dziećmi, czytając te fragmenty człowiek dostrzega jak ważna jest rozmowa i poznawanie siebie nawzajem. Na pierwszy rzut oka jest to najoczywistsza rzecz na świecie, ale zdajemy sobie z tego sprawę dopiero wtedy jak coś już stracimy. Czytając książkę uświadamiamy sobie, że czasmi nie trzeba słów, wystarczy tylko obecność, bo niekiedy słowa, mogą w danej sytuacji sprawić, ze druga osoba stanie się bardziej sceptyczna. Oczywiście jesteśmy tego świadomi, że drugi człowiek stara się nas w ten sposób podnieść na duchu, ale niekiedy lepiej nie mówić nic i to przyniesie lepszy skutek. Tę rzecz zapamiętałam bardzo dobrze z tej książki. BARDZO wam ją polecam, ponieważ myślę, że każdy jest w stanie znaleźć w niej coś dla siebie.🤍 Ja osobiście pewnie nie raz sięgnę po tę książkę.

dylogie Arystotelesa i Dantego. Im bardziej zagłębiamy się w historię chłopców, tym jest coraz lepiej. Musze przyznać, że drugi tom stał się moim totalnym ulubieńcem jeśli chodzi o książki młodzieżowe. Jest on kopalnią cytatów i z całych sił starałam się nie podkreślać i odnotować każdego kolejnego zdania w tej książce. W książce przechodzimy przez życie bohaterów i oczywiście przez całą opisywaną historie nie bywa kolorowo, więc dylogia nie jest cukierkowym romansem z błahymi problemami, lecz pokazuje trudy dorastania, akceptowania siebie i nacisku społeczeństwa na wpasowanie się w jego normy. Myśle, że tak bardzo pokochałam chłopaków i uwierzyłam w ich historie właśnie przez napotykane przez nich realne trudności. Więc jeśli jeszcze nie było wam dane sięgnąć po te pozycje i wciąż zastanawiacie się czy warto, tak, jest warta swojej popularności 🤟

Dantego, nigdy w żadnej innej książce nie spotkałam się z tak autentycznymi bohaterami, z którymi mogę się utożsamiać. Gdy sięgnęłam po pierwszy tom w czerwcu wiedziałam, że będzie moim ulubieńcem roku. Tak i teraz czuje, że druga cześć będzie ulubieńcem 2023. W tej części bohaterowie są już dojrzalsi z tym wiąże się to, że mają dojrzalsze problemy i muszą stworzyć własną mapę świata <3

w nieprzyjaznym świecie. Autor subtelnie przeprowadza czytelnika przez pierwsze etapy relacji romantycznej głównych bohaterów, ale też przedstawia ciekawe, świeże spojrzenie na relacje rodzinne czy przyjacielskie. Miałam wielkie oczekiwania w stosunku do tej kontynuacji. Czy zostały spełnione? O tak, i to z nadwyżką. 🌌🏜️ Jestem pod ogromnym wrażeniem języka, jakim posługuje się autor (brawa również dla tłumaczki!). Czytanie tej książki było prawdziwą ucztą literacką. Benjamin Alire Sáenz w niezwykle czuły i piękny sposób mówi o życiu, miłości i relacjach. Pozwala dojść do głosu bohaterom, którzy w poprzednim tomie nie mieli ku temu zbyt wielu okazji. Porusza też ważne tematy, takie jak wojna i jej piętno, AIDS czy homofobia w latach 80. XX wieku. Robi to w sposób skłaniający do głębokich rekleksji nad ludzką naturą. Ta powieść jest wręcz kopalnią ciekawych myśli, do których jeszcze niejednokrotnie będę wracać. Jestem zachwycona stylem Sáenza, ale też tym, jak pełnych wrażliwości i autorefleksji bohaterów stworzył. Polecam z całego serca 🤍😭

się w niej zatraciłam i pokochałam. „Arystoteles i Dante przepadają w toni życia” to kontynuacja chwytających za serce przygód dwóch chłopców, którzy starają się odkryć siebie i pozostawić we wszechświecie swój ślad. Wśród nienawiści ludzi oraz obojętności państwa Arystoteles i Dante poznają siłę miłości, przyjaźni i rodziny. W tej historii autor przedstawia trudne tematy związane z homofobią, rasizmem, żałobą, a także miłością, która często bywa nie tylko piękna, ale również bardzo bolesna. Ari i Dante wchodzą w świat miłości, poznają uczucie zwane pożądaniem oraz starają się jakoś dostosować do świata, który ich nie chce. Akcja dzieje się w – nie tak dalekiej – przeszłości, kiedy ludzie nie odnosili się dobrze do osób i związków homoseksualnych. Aktualnie sytuacja wygląda trochę inaczej, ludzie są bardziej tolerancyjni i wszystko zmierza w dobrym kierunku, lecz wciąż spotykamy się nieraz z nienawiścią do osób homoseksualnych. Wielu ludzi nawet nie zdaje sobie sprawy z tego, jak trudna może być miłość, a w tej opowieści poznajemy taką właśnie sytuację. Ta książka zawiera i tłumaczy bardzo dużo uczuć i emocji, z którymi głównym bohaterom ciężko jest sobie poradzić. Ja w tej opowieści przepadłam. Ja nią żyłam. Przeżywałam wszystkie chwile razem z bohaterami, od radości aż po smutek i łzy. Rzadko płaczę przy książkach, ale przy tej totalnie się rozkleiłam. Jest to najpiękniejsza i najukochańsza historia, jaką czytałam – i pisząc to, wcale nie przesadzam. Czekałam na nią długo, ale się opłacało. Jest to cudowna opowieść, która ma specjalne miejsce w moim sercu. Niesamowite jest, w jaki sposób ta historia jest napisana. W zasadzie nie zawiera żadnych zbędnych opisów otoczenia. Zamiast tego pojawiają się piękne opisy emocji, lecz napisane są językiem prostym, co sprawia, że wszystkie te uczucia można zrozumieć, można się z nimi utożsamić. Radzenie sobie z uczuciami w wieku dorastania nie jest łatwe, ale często też nie jest to łatwe w dorosłym życiu. Ta książka zawiera wiele cennych lekcji, które pomagają popatrzeć na niektóre sytuacje życiowe z całkiem innej strony. Bardzo mnie ta opowieść odmieniła.

Sama historia jest przepięknie opowiedziana przez autora, który z taką gracją pokazał nam transformacje chłopca z mężczyzny <3 Książka moim zdaniem jest naprawdę kopalnią cytatów, które pochłaniałem i mam nadzieję, że zostaną ze mną na długo. Każdy kto przeczyta tą książkę gwarantuje, że spojrzy inaczej na świat, zacznie dostrzegać rzeczy których wcześniej nie widział i przestanie się bać. Ile razy płakałem czytając tą książkę? Za dużo! Ale nie żałuje, każda łza pokazała mi co tak naprawdę czuje i kim jestem i kim chce być. Jedynym minusem tej książki jest to, że książka stała się samym Arim a Dante niestety zszedł na 3 plan. W tej części autor bardziej skupił się na Arim i demonami z przeszłości. Książka z całego serca polecam każdemu!

cieszę się, że mogłam powrócić do świata tych dwóch wspaniałych chłopaków i poznać ich dalsze losy. W tym tomie zostało poruszonych wiele ważnych, trudnych tematów, dotyczących homofobi, straty, rasizmu, choroby aids, czy po prostu poszukiwaniu samego siebie. Książka dostarczyła mi wiele przemyśleń, czytałam ją z dużym zaangażowaniem. Nie zabrakło również momentów, które wywoływały uśmiech na mojej twarzy. Choć w tej historii w życiu bohaterów jest wiele trosk i wewnętrznych rozterek to jednocześnie jest to piękna opowieść o sile przyjaźni i miłości. Uważam że jest to bardzo wartościowa lektura i na pewno będę do niej powracać jeszcze nie jeden raz!

dorastają, szukają odpowiedzi. Zaczynają odnajdywać samych siebie. Ta książki (jak i pierwszy tom) to skarbnica cytatów. Cytatów, których nie da się zapomnieć. W obu tomach mam zaznaczone naprawdę dużo fragmentów. W drugim chyba nawet więcej, ale to może być spowodowane większą ilością przemyśleć Arystotelesa. Uwielbiam to, jak pisana jest ta książka. Krótkie rozdziały bez zbędnego rozwlekania. Każde słowo jest potrzebne, każda myśl coś znaczy. Kocham tę historię całym sercem. Ari i Dante to również książki w których znalazłam siebie. Pod wieloma względami utożsamiałam się z chłopakami. Bardzo łatwo było mi ich zrozumieć. Poczuć to, co czuli oni. Relacja Arystotelesa i Dantego jest czymś po prostu pięknym. To jak się wspierali, troszczyli o siebie, jak z biegiem lat zrozumieli co znaczy miłość - byli bratnimi duszami. Chciałabym znaleźć we wszechświecie swojego Dantego, albo swojego Arystotelesa. Jedynym minusem drugiego tomu jest, moim zdaniem, za duża ilość szkolnego życia Arystotelesa - I tylko jego. Mam wrażenie, że w pewnym momencie straciliśmy Dantego. W którymś momencie to przestało być "Ari i Dante" i stało się samym "Arim". W każdym razie oba tomy są cudowne i myślę, że każdy nastolatek powinien przeczytać te książki i samemu odkryć wszechświat. Ten tom był mi potrzebny bym na nowo mogła zakochać się w ich historii.

prób zapisania swoich imion na mapie świata, mierzą się z światłem i mrokiem, które na ludzkie ścieżki rzuca wciąż odkrywany wszechświat. Ta książka to podróż, która trwa i której nie chce się przerywać. Ari nazywa i opisuje emocje, które czuję czy odczuwałam, a nawet nie byłam tego świadoma. Niektóre fragmenty czytałam wielokrotnie, próbując pojąć, w jaki sposób w tak prostych słowach można zawrzeć skomplikowane uczucia, z którymi wielu z nas mierzy się od lat. Czasami mam wrażenie, że Ari to moja bratania dusza i że na papier zostały przelane moje własne uczucia i moje zmagania. Czytałam, przeżywając razem z nim. Czytałam, zastanawiając się, czy to on czuje, czy to już ja. Zlałam się w jedno z fikcyjnym bohaterem, który wydaje się być momentami bardziej prawdziwy niż niektórzy ludzie, których spotykam na co dzień. To jest książka, która mnie zniszczyła. Musiałam ją odkładać na bok, by móc przetrawić, co przeczytałam. Musiałam ją odkładać, by uświadomić sobie, że hej, to fikcja, to nie jest twoje życie! Pod wieloma względami przepadnie w toni życia różni się od odkrywania sekretów wszechświata. To nie jest już książka o odkrywaniu samego. To książka o akceptowaniu tego, co się już odkryło i nauczeniu się postrzegania świata na nowo, przez pryzmat wyników swoich odkryć. Nigdy nie czytałam tych książek nastawiona na historię romantyczną. Tak, miłość Ariego i Dantego jest piękna, jest szczera, jest przede wszystkim prawdziwa, ale nie jest dla mnie esencją tych powieści. Jest środkiem do celu dla Ariego - środkiem, który prowadzi do poznania siebie i zaakceptowania tego, kim jest. Może dlatego zakończenie mnie nie przekonało. Wygląda trochę jak napisane na siłę happy ending, które nie musiało się wydarzyć. Dante mógł wyjechać, a Ari mógł się z tym pogodzić - czyż nie na tym także polega życie? Los dwóch ludzi nie zawsze się pokrywa na jednej ścieżce. Czasem do boli. Czasem można zawalczyć, by to zmienić. A czasem prowadzi w lepsze miejsca. Ari zawalczył. Cieszę się, że to zrobił, ale równocześnie zastanawiam się, czy nie stałby się lepszym człowiekiem, gdyby tego nie zrobił.

Postanawiają nakreślić własną drogę życia. Ari zawsze był bardzo skryty i cichy. Kiedy zakochał się w Dantem wszystko uległo zmianie. Chłopcy odkrywają siebie. Zdobywają nowych niezwykłych przyjaciół i przeciwstawiają się dręczycielom. Chcą, aby w końcu świat ich usłyszał. Dante, marzycielki, mądry i zabawny. Dwa przeciwieństwa a jednak razem tworzą jedną całość. Jak już wiemy życie nie jest takie kolorowe jak nam się zdaję. Arystoteles doświadcza okropnego bólu i straty, z którym musi sobie poradzić..💙 Historia przepełniona miłością, humorem, radością, a także bólem i cierpieniem. Jeśli 1 tom wam się spodobał to 2 zdecydowanie zachwyci was bardziej. Czytałam z zapartym tchem i nie mogłam się oderwać. Śmiałam się, płakałam i rozmyślałam nad sensem wszystkiego razem z Arim. Główni bohaterowie chcą zrozumieć co to znaczy prawdziwe szczęście. Myślę, że każdy z nas do tego dąży. Niezwykle i poetycko napisana młodzieżówka. Co zachwyca wielu czytelników. Oddaje tej książce całe moje serce i myślę, że zapamiętam ją na długo. Ta opowieść uczy i wzrusza każdego kto po nią sięgnie. Wielkie gratulacje dla autora tej powieści❤️

cię kochają." •• "Świat, w którym chciałem żyć, nie istniał. A ja miałem trudności, żeby pokochać ten, w którym faktycznie żyłem. Zastanawiałem się czy jestem wystarczająco silny albo wystarczająco dobry, żeby kochać świat, który mnie nienawidzi." ▪︎▪︎ Są takie historie, które potrafią przynieść spokój, ukojenie i nadzieję, jednocześnie wywołując w czytelniku rollercoaster emocji. I dokładnie taką historią jest "Arystoteles i Dante przepadają w toni życia", która jest bezpośrednią kontynuacją poprzedniego tomu. To niezwykle czuła i delikatna opowieść o miłości, przyjaźni, relacjach rodzinnych, a także o odnajdywaniu swojego głosu w świecie, w którym bycie sobą wymaga ogromnej siły, determinacji i odwagi. Ta część w porównaniu z pierwszą, jest zdecydowanie bardziej dorosła, Ari i Dante będą musieli się, zmierzyć z tragicznymi wydarzeniami, które na zawsze odmienią ich życie, więc od razu mówię, bez łez się nie obędzie. Poza tym z sentymentem obserwowałam jak Ari z zagubionego, pełnego gniewu nastolatka, przemieniał się w budzącego podziw i dumę, mądrego młodego mężczyznę. Zakończenie natomiast, cóż mogę powiedzieć, oprócz tego, że było genialne, już wiem co, poryczałam się jeszcze bardziej. Przeczytajcie koniecznie.

z świetną książką, którą teraz będę polecam każdemu🤭 To ostatnia część dylogii opowiadająca o przygodach dwóch tytułowych nastolatków - Arystotelesa i Dantego. Arystoteles - urodzony samotnik, który szuka odpowiedzi na to, kim jest i Dante - wszechwiedzący, empatyczny nastolatek, który uwielbia poezję. Obydwie postacie od pierwszych stron dają się lubić i wciągają w swoje losy, sprawiając, że ciężko się oderwać od lektury! Jestem zachwycona tą historią. Autor w urzekający sposób przedstawił nam zmagania nastolatków z okresem dojrzewania, ale także z odkrywaniem samych siebie. Akcja książki rozgrywa się powoli, nie ma tu jakiś porywających zwrotów akcji, ale właśnie to sprawia, że tę historię odbiera się tak emocjonalnie. Z takimi bohaterami mogę przepaść w toni życia! Otula niczym ciepły koc i wprawia czytelnika w pozytywny nastrój. To przepiękna historia o samoakceptacji, o odkrywaniu własnego ja. Bardzo Wam polecam sięgnąć po tę książkę 😍 Wzruszenie i dobra zabawa gwarantowane! Książka ambitniejsza od swojej poprzedniczki, poruszająca bardziej złożone tematy, takie jak epidemię AIDS w latach 80., rasizm w szkołach czy transfobię. Właśnie takich młodzieżówek potrzebuje ten świat! 💙