Felix Ever After. Na zawsze Felix

wtedy szczęśliwy, bo w końcu zrozumiał, kim jest i mógł stać się oficjalnie tym, kim wewnątrz czuł się zawsze – chłopcem, Feliksem. Feliks ma również szczęście dlatego, że choć jest transpłciowym nieletnim, dostał zgodę od ojca na rozpoczęcie tranzycji; dostał też od niego akceptację, choć jego tacie wciąż czasem wymyka się jego nieprawdziwe imię i wciąż myli zaimki. Feliks ma również dobrych przyjaciół i talent – być może dość duży by kształcić się w kierunku, o którym marzy, i zostać kiedyś uznanym Artystą. Feliks ma również pecha: nie jest biały, nie jest bogaty, nie jest hetero ani cis, a jego matka zdaje się zapomniała, że zanim weszła w drugi związek małżeński, miała jakieś dziecko, i zerwała z nim kontakt. W dodatku Felix jest głęboko przekonany, że nigdy nie znajdzie tej prawdziwej, dramatycznej, pełnej pasji miłości, która spotyka tylko największych artystów. A jakby nieszczęść było mało, po raz kolejny zaczyna go coś uwierać i znów wracają pytania dotyczące własnej tożsamości, czemu nie pomaga, że ktoś wyautował go przed całą szkołą, rozwieszając zdjęcia dziewczyny, którą nigdy tak naprawdę nie był. „Felix Ever After. Na zawsze Feliks” porusza temat, którego nie poruszało zbyt wiele książek młodzieżowych na polskim rynku wydawniczym. Mówi o tym, jak to jest być trans w wieku nastoletnim, kiedy samodecyzyjność jest jeszcze dość mocno ograniczona, a dorastanie daje w kość zupełnie niezależnie od tożsamości płciowej. Stawia też ciekawe wyzwanie przed tłumaczką, która musi z uwagą dobierać słowa, pisząc o transpłciowości i niebinarności w mocno nacechowanym płciowo języku polskim. Jest to też naprawdę dobre wprowadzenie w temat płci i jej odkrywania, zwłaszcza dla tych, którzy może niewiele wiedzą, ale chcieliby więcej i wiedzieć, i zrozumieć. „Feliks” jest książką dla młodzieży i młodych dorosłych (choć polecam ją niezależnie od wieku), mówi więc o tym, o czym zwykła mówić skierowana do nich literatura: o dojrzewaniu, pierwszej miłości, kłopotach z rodzicami, przyjaciółmi i szkołą, o utracie pewnej niewinności, ale też nabyciu nowego spojrzenia na świat, o zdradzie i lojalności, a także poszukiwaniu własnego miejsca na tym ogromnym świecie. Feliks jako bohater jest dokładnie taki jak ten patrzący na nas z okładki: kolorowy i ciekawy, rzucający wyzwanie otwartym spojrzeniem wprost na czytelnika i zapraszający, by na te niespełna 350 stron wejść do jego rzeczywistości i popatrzeć na nią jego oczami.

i uczęszczającego do szkoły artystycznej St. Catherine's. Jego najlepszym przyjacielem jest Ezra, a najzacieklejszym wrogiem szkolnym jest Declan. Tę książkę można uznać za pewnego klasyka książek poruszających temat społeczności LGBTQIA+. Felix jako transpłciowa osoba nie ma łatwo w szkole czy codziennym życiu - na dodatek jest nieheteronormatywny i rasy czarnej. Żyjąc w Nowym Jorku doświadcza wielu sytuacji - niekiedy są one zaskakujące, lecz czasem przykre. Historia rozpoczyna się transfobicznym atakiem skierowanym w stronę głównego bohatera. Poznajemy wtedy jego środowisko szkolne, przyjaciół, wrogów, nauczycieli i rodzinę. Akcja prowadzona jest gładko, nie jest to książka skupiona tylko na wątku queer, bycia trans czy romansu co jest bardzo dużym plusem. Można przeczytać o ambicjach chłopaka, jego marzeniach i codzienności. Daje to poczucie głębokiego poznania otoczenia Felixa. Pozytywem jest to, że Kacen Callender zaskakuje czytelnika zwrotami akcji - często takimi, że nie można uwierzyć, w to co jest napisane. Wątki rozwiązują się w ciekawy sposób, bardzo bliski współczesnemu wyobrażeniu i problemach młodzieży. Bohaterowie są bardzo różni. Felix jest złożony, przedstawia typowego nastolatka, zarówno z głębokimi przemyśleniami jak i głupimi zachowaniami. Jego rozterki bardzo poruszają, do wielu jego przemyśleń można z łatwością się odnieść. Wzrusza wrażliwość chłopaka, słowa jakie pisze do matki czy przyjaciół mogłyby z łatwością zaistnieć w Internecie jako głębokie motywujące cytaty. Felix za wszelką cenę chce być zakochany - jest to uczucie znane wielu osobom. To, co pisze na temat miłości pała intensywnością i dziecięcą wręcz ciekawością. "Przekonać się, jak to jest kochać i być kochanym. Czy to wyższy poziom przyjaźni? Wyższy poziom zaufania, od dania, dzielenia się z kimś każdą myślą i emocją. każdą najdrobniejszą rzeczą, żebyście byli zsynchronizowani ze sobą tak, jakbyście byli jedną osobą? Czy to jest tak, że kiedy widzisz tę osobę, twoje serce szaleje i nie możesz myśleć, bo jesteś tak zarąbiście szczęśliwy? Czy to jest tak, że kiedy ten ktoś jest daleko, czujesz się, jakbyś był niekompletny? Czy świadomość, że ktoś cię ko cha, napełnia cię pewnością siebie, bo wiesz, że zasługujesz na miłość? I jak to jest zerwać z kimś, kogo kochasz? Jak to jest zdecydować, że spróbujesz jeszcze raz, dasz sobie szansę zakochać się w kimś innym? Zdecydować, że ta szansa może cię wiele kosztować, ale i tak spróbujesz?" Felix jest wrażliwy, lojalny, godny zaufania. Martwi się o najbliższych. Ma jednak wady - jak każdy. Jest niepewny siebie, czasami nie zwraca uwagi na innych. Nie zawsze zważa na konsekwencje. Irytuje czytelnika, lecz zdarza się, że również w jego wadach możemy odnaleźć siebie. Jego niecelowe skupienie się na sobie powoduje, że nie zauważa czasem nawet oczywistych rzeczy. Irytuje się o błahostki zdając sobie jednocześnie sprawę, jakie to jest nierozsądne. Jest mściwy lecz po pewnym czasie odpuszcza, zauważa że nie warto. Zdarza się, że jest narcystyczny, można odnieść wrażenie, że w kwestii sztuki ma wybujałe ego. Te cechy - zarówno pozytywne jak i negatywne kreują autentycznego bohatera, osobę z którą łatwo się utożsamiać. Nie jest wyidealizowany ani zbyt negatywnie nacechowany. Kacen zachowuje tutaj zdrowy balans między silnymi i słabymi stronami głównego bohatera. Jego przyjaciele są przedstawieni bardzo podobnie -naturalnie, z dobrymi cechami i wadami. Początkowo można mieć mylną opinię o niektórych postaciach, lecz są one rozwinięte, ich motywacje przedstawione w taki sposób, że łatwo zrozumieć ich pobudki. Bliższe relacje między Felixem a kolegami z klasy są ciekawie rozwinięte, poprowadzone w sposób, który jak najbardziej mógłby wydarzyć się w prawdziwym życiu. Książka ta zawiera też opowieść o ambicjach, marzeniach, szkolnych rozterkach. Felix stara dostać się do wymarzonego collegu, jego ambicją jest dostać się do Ligi Bluszczowej. Gdy pada ofiarą ataków zastanawia się kto za mini może stać - ocenia każdą osobę ze szkoły. Są to sytuacje bliskie nastolatkom, takie które łatwo zrozumieć. Jednak jednym z głównych wątków poruszanych w tej książce jest wątek LGBTQIA+. Przedstawione jest wiele postaci z różnych części społeczności queer. Jest bohater trans, niebinarny, gay i lesbian, unlabeled, bisexual. Są to osoby na pozór niewyróżniające się z tłumu co dobitnie przedstawia to, że w społeczeństwie zawsze istniały osoby LGBT. Wytłumaczone jest to, że ciągłe poszukiwanie swojej tożsamości płciowej, nieokreślanie swojej orientacji nie jest złe. Poruszany jest też temat niezrozumienia przez bliską osobę. W realistyczny sposób pokazane są różne perspektywy osób bliskich, które mają styczność z osobami queer i ich reakcje. Ciekawie przedstawione jest określanie samego siebie, nakładania etykiet. "Gdyby świat był idealny, może nie potrzebowalibyśmy etykietek. Ale światu daleko do ideału, a z etykiet można czerpać dumę; zwłaszcza kiesy musisz na co dzień zmagać się z kupą łajna" Styl pisania jest bardzo lekki, szybko się czyta. Można odnieść wrażenie, że "leci się" przez książkę. Łapie czytelnika i nie puszcza do końca, trzyma w napięciu. Jednocześnie jednak można dwa razy przeczytać pewne zdania, zastanowić się głębiej nad ich znaczeniem zarówno dla książki jak i dla nas. Nakłania do przemyśleń, kwestionowania ogólnie przyjętych niezdrowych norm i wali o swoje prawa i samego siebie. Jest to fenomenalna książka, pełna powagi i jak i żartu, intensywności i delikatności. Nie można odrzucać jej za to, że jest ona młodzieżówką, które raczej są lekkie i można by rzec czasem nawet głupawe, bo opowiada o bardzo ważnych współcześnie tematach. W pełni polecam, myślę, że jest to jedna z książek, które każdy powinien przeczytać.

Callendera to kalejdoskop różnych emocji – ciepła, wzruszenia, śmiechu, smutku, niepokoju, rozczarowania, co tworzy piękną mieszankę wszystkich kolorów życia. Przede wszystkim jestem zachwycona różnorodnością bohaterów i odzwierciedleniem queerowego środowiska, bliskiego młodym czytelnikom. Tytułowy Felix poprzez mierzenie się z życiowym zagubieniem – zarówno tym związanym z tożsamością, jak i rozwojem, relacjami rodzinnymi i przyjacielskimi – może być postacią, z którą utożsami się wielu ludzi borykających się z podobnymi rozterkami. Cała historia jest barwna i porywająca od pierwszych stron, a osadzenie fabuły w artystycznym środowisku dodatkowo urozmaica perypetie Felixa i jego znajomych. Cieszę się również, że powieść pozbawiona została idealizacji. Co prawda znajdziemy tu wątki, które kończą się pozytywnie, ale część problemów bohaterów pozostaje nierozwiązana, dzięki czemu jest to historia pisana przez życie, namacalna i realistyczna. Dużym atutem jest także tłumaczenie, które przybliża polskim czytelnikom odpowiednie formy zwracania się do osób niebinarnych. Taka językowa edukacja poprzez literaturę to coś, czego szczególnie dzisiaj potrzebujemy na polskim rynku książki.

mniej lub bardziej skupiających się na bohaterach związanych ze społecznością LGBT, nie sposób ich ominąć. Nie mówię, że to źle, wręcz przeciwnie! Skoro jest to temat codzienny - a przez słowo “codzienny” rozumiem: zwykły, powszechny, normalny - to powinno się o nim rozmawiać bez żadnego większego problemu. Mam za sobą już parę innych tytułów, lepszych i gorszych, jednak ,,Felix ever after. Na zawsze Felix” autorstwa Kacen Callender jest tą książką, do której żywię same pozytywne uczucia i naprawdę cieszę się, że miałam możliwość ją przeczytać. Problem w określeniu “kim jestem?” Felix nie czuł się kobietą, chociaż właśnie tę płeć przypisano mu w dniu narodzin. Z tego też powodu postanowił to zmienić i Felix stał się… Felixem. Jednak ,,schody" w życiu chłopaka pojawiły się w chwili, gdy zaczął kwestionować, czy aby na pewno dobrze zadecydował. Bo skoro czasem czuje się kobieco, jednak nie w stu procentach i dlatego chce pozostać mężczyzną, to kim jest? Jak może siebie nazwać, nie wiedząc jak to zrobić? Nie znając siebie tak dobrze? Felix poszukuje odpowiedzi na te pytania. Bo ja także chcę kochać i być kochanym! Nazwisko Felixa, które brzmi Love (sic!) mocno kontrastuje z jego życiem i nawet uznać można je za swego rodzaju ironię. Chłopak nie wie, jak to jest się zakochać, ponieważ nigdy nie doświadczył tego stanu, oraz nie rozumie, dlaczego wszystkim z jego otoczenia idzie to tak dziecinnie łatwo, a jemu nie. Dodatkowo, jakby tego było mało, Felix może czuć się niekochany z powodu ciążącego mu na sercu problemu z matką, do której pisze maile, stające się wiadomościami bez odpowiedzi. Jednak czy bycie czarnoskórym, queerowym, transpłciowym chłopakiem nie jest przeszkodą, by mieć swój happy end? Felix się tego boi. Nienawiść do “martwego imienia” Z chwilą, kiedy chłopak dostał pierwszą homofobiczną wiadomość, ciągnącą ze sobą kilka kolejnych oraz małą, niezbyt miłą niespodziankę - wystawę jego starych zdjęć w szkole - w Felixie coś pęka. Nie lubił, a wręcz nienawidził dawnego siebie, gdy był jeszcze kobietą i dokładnie mogłam wyczuć te wszystkie negatywne emocje, które w nim buzowały. Swoje poprzednie imię nazywa “martwym imieniem”, które brzmi dla niego jak przekleństwo. Przeszkodą w zapomnieniu jest autor tajemniczych wiadomości i posiadacz starych zdjęć oraz ojciec chłopaka, który momentami woła go, używając nie tego imienia, co trzeba. A Felixa to irytuje, czego nawet nie stara się ukryć. Pozycja obowiązkowa, której nie można przegapić na liście queerowych książek Jak wspomniałam na samym początku, obecnie możemy znaleźć wiele książek o perypetiach ludzi związanych ze społecznością LGBT. Uważam jednak, że ,,Felix ever after. Na zawsze Felix” to jedna z tych, które po prostu trzeba przeczytać i młodzi ludzie absolutnie jej potrzebują. Wprowadza świeże spojrzenie z punktu transpłciowej osoby, a do tego jest niezwykle lekka i przyjemna w odbiorze. Z łatwością sunie się po kolejnych słowach, a następnie stronach, śledząc losy Felixa. Pamiętam, że kupiłam ją ze względu na popularność, jaką zdobyła w Internecie i przez to mnie właśnie zaciekawiła. Bo skoro tyle ludzi ją przeczytało, to chyba powinna być dobra, prawda? I mimo towarzyszących obaw, nie zawiodłam się. Felix Love skradł moje serce, a książka o jego historii dumnie zajmuje miejsce na moim regale.

nadzieja na lepsze jutro, na lepsze bycie samym sobą :)

Wybitna? Nie. Ale nie musi być wybitna, by być wartościowa. Felix ever after to po prostu przyjemna młodzieżówka. Stosunkowo prosta fabuła ma jednak pewien twist: główny bohater jest transpłciowy. Zdecydowanie za mało na polskim rynku książek z taką reprezentacją, więc już sam ten fakt jest dostatecznym powodem, by sięgnąć po Felixa. Autorem jest osoba niebinarna, więc możemy mieć pewność, że uczucia bohatera są wiarygodnie opisane, bo Kacen Callender z własnego doświadczenia wie o czym pisze. Raczej nie przepadam za trójkątami miłosnymi, ale tutaj wyjątkowo mi ten wątek nie przeszkadzał. Został ukazany w przyjemny sposób, a rozterki bohaterów dobrze opisane. Choć w sumie w żaden ze związków miedzy bohaterami nie zaangażowałam się jakoś mocno emocjonalnie, to ogólnie mogę powiedzieć, że wątek romantyczny mi się podobał. Coś, co bardzo mi się podobało w tej książce, to wiarygodnie opisane zainteresowania bohaterów. Felix chodzi do szkoły artystycznej i maluje, i naprawdę czuć, że jego życie kręci się wokół malowania. I przede wszystkim - osoba autorska wie o czym pisze. To nie są jakieś nijakie opisy, że hehe farbki pędzelki, tylko naprawdę mamy tu konkrety i po prostu widać, że Kacen Challender zna się na temacie. Śledzimy każde pociągnięcie pędzla Felixa, widzimy jak miesza kolory, towarzyszymy mu na zajęciach. Malowanie jest opisane z prawdziwą pasją. Nie jest potraktowane na zasadzie "no bo główny bohater musi mieć jakieś hobby", tylko właściwie samo zostaje osobnym bohaterem. Baardzo duży plus. Ogólnie - może nie poruszyła mnie jakoś mocno, ale Felix to dobra książka, która mogę polecić.

niedługo z lodówki? Odpowiadam - CHODZI O TO, ŻE TA KSIĄŻKA, JEST SUPERWSPANIAŁA I CZYTAJCIE JĄ, A Z LODÓWKI POWINNA WYSKAKIWAĆ I TO JESZCZE JAK. Felix to transpłciowy chłopak poszukujący siebie, swojej tożsamości. Doświadczający dyskryminacji, transfobii, odrzucenia. Kwestionujący swoją wartość, ważkość uczuć jakimi inni mogą go obdarzać. Jest to osoba pragnąca miłości, ciepła, zrozumienia. Człowiek, który wyrusza w pogoń za marzeniami, który chce być szczęśliwy. Który nie jest idealny. Jest to postać, którą chciałabym poznać i uścisnąć. I ta książka porusza tyle ważnych tematów, tematów, o których ludzie powinni słuchać i przyswajać, jest w niej tyle emocji, treści, że ja, gdybyśmy żyły_li w jakimś równoległym świecie, w równoległej Polsce, i gdybym była Ministrą Edukacji, to ta książka weszłaby do kanonu lektur obowiązkowych jak złoto. Cieszę się, że mogłam ją przeczytać. Po prostu. Cieszę się, że jest o niej głośno i bardzo chciałabym, aby dotarła do jak największej ilości osób i cieszę się, że wyskakuje Wam z lodówek, ponieważ są książki, które zwyczajnie powinny to robić, bo zasługują na uwagę. BE PROUD 🏳️‍🌈

nas zło w jego pracach?" Przyznam, że byłam bardzo ciekawa tej książki już od dłuższego czasu i od razu powiem, że się nie zawiodłam. "Felix Ever After" to nietuzinkowa lektura, która powinna być "must read" każdego młodego, dorastającego człowieka, który próbuje zrozumieć kim jest i kim chce być. Ta powieść pokazuje, że dorastanie, odkrywanie siebie nigdy nie było i nie będzie łatwe, że będziemy popełniać błędy, robić głupoty i ranić najbliższych, ale inaczej po prostu nie da się tego zrobić, a cały ten proces jest sto razy trudniejszy gdy okazuje się, że nie pasujesz do tzw. utartych schematów. Jeżeli chodzi o samego Felixa to bohater, którego mało kto polubi, jego egoistyczne zachowanie jest odpychajace, jednak ma wrażenie, że wynika one z niepewności i strachu, bo często jest tak, że gdy się czegoś boimy, gdy ogarnia nas lęk, to atakujemy i to najczęściej na oślep. I moim zdaniem jest to bardzo dobry zabieg, bo my czytelnicy, nie musimy się utożsamiać, ani nawet lubić bohaterów książek, przede wszystkim mamy im wierzyć, czuć, że są autentyczni, a w przypadku Felixa właśnie tak jest. Jestem przekonana, że ta na wskroś prawdziwa i współczesna historia trafi do wielu młodych ludzi.

było i nadal jest głośno o tej pozycji, wszyscy ją czytają i zachwalają. Ja, kiedy dowiedziałam się o czym jest ta książka, stwierdziłam, że muszę ją mieć i teraz wiem, że zasługuje na wszystkie pozytywne opinie, jakie dostała. "Felix Ever After. Na zawsze Felix" to opowieść o czarnoskórym, transpłciowym, queerowym chłopaku. Poznajemy go podczas wakacji, kiedy uczęszcza do szkoły na kurs malarstwa, który ma ułatwić mu dostanie się na wymarzony uniwersytet. Pewnego dnia w szkole zauważa na tablicy swoje własne zdjęcia sprzed korekty płci opatrzone jego starym imieniem, którego już nie używa i którego nikt nie miał prawa znać. Dostaje też anonimowe transfobiczne wiadomości na telefon. Felix nie wie, kto może za tym stać, ale ma swoje podejrzenia i obmyśla plan zemsty i tu zaczyna się cała opowieść. "Felix Ever After. Na zawsze Felix" to bardzo ważna książka, która opowiada o miłości, przyjaźni, tolerancji i poszukiwaniu samego siebie. Felix bardzo chciałby się zakochać, ale niektórzy uważają, że nie zasługuje on na miłość. Ze względu na swój kolor skóry i transpłciowość, musi mierzyć się z wrogością i nietolerancją ze strony części ludzi. I mimo, że Felix jest dumny z tego, kim jest, nachodzą go chwile, gdy traci pewność siebie. Książka niesie za sobą bardzo ważne przesłanie: nieważne kim jesteś, jakiej jesteś orientacji i jaki masz kolor skóry - każdy z nas zasługuje na miłość. Polubiłam bohaterów, podobał mi się styl pisania, zaciekawiła mnie fabuła i cieszy mnie fakt, że głównym bohaterem jest osoba transpłciowa, bo w Polsce takich książek jest dość mało. Może nie zawsze zgadzałam się z wyborami Felixa, ale samą książkę oceniam bardzo pozytywnie i byłoby super, gdyby trafiła do jak najszerszej grupy odbiorców. I mimo, że to książka dla młodzieży, polecam też wszystkim dorosłym, bo naprawdę warto!

było i nadal jest głośno o tej pozycji, wszyscy ją czytają i zachwalają. Ja, kiedy dowiedziałam się o czym jest ta książka, stwierdziłam, że muszę ją mieć i teraz wiem, że zasługuje na wszystkie pozytywne opinie, jakie dostała. "Felix Ever After. Na zawsze Felix" to opowieść o czarnoskórym, transpłciowym, queerowym chłopaku. Poznajemy go podczas wakacji, kiedy uczęszcza do szkoły na kurs malarstwa, który ma ułatwić mu dostanie się na wymarzony uniwersytet. Pewnego dnia w szkole zauważa na tablicy swoje własne zdjęcia sprzed korekty płci opatrzone jego starym imieniem, którego już nie używa i którego nikt nie miał prawa znać. Dostaje też anonimowe transfobiczne wiadomości na telefon. Felix nie wie, kto może za tym stać, ale ma swoje podejrzenia i obmyśla plan zemsty i tu zaczyna się cała opowieść. "Felix Ever After. Na zawsze Felix" to bardzo ważna książka, która opowiada o miłości, przyjaźni, tolerancji i poszukiwaniu samego siebie. Felix bardzo chciałby się zakochać, ale niektórzy uważają, że nie zasługuje on na miłość. Ze względu na swój kolor skóry i transpłciowość, musi mierzyć się z wrogością i nietolerancją ze strony części ludzi. I mimo, że Felix jest dumny z tego, kim jest, nachodzą go chwile, gdy traci pewność siebie. Książka niesie za sobą bardzo ważne przesłanie: nieważne kim jesteś, jakiej jesteś orientacji i jaki masz kolor skóry - każdy z nas zasługuje na miłość. Polubiłam bohaterów, podobał mi się styl pisania, zaciekawiła mnie fabuła i cieszy mnie fakt, że głównym bohaterem jest osoba transpłciowa, bo w Polsce takich książek jest dość mało. Może nie zawsze zgadzałam się z wyborami Felixa, ale samą książkę oceniam bardzo pozytywnie i byłoby super, gdyby trafiła do jak najszerszej grupy odbiorców. I mimo, że to książka dla młodzieży, polecam też wszystkim dorosłym, bo naprawdę warto!

było i nadal jest głośno o tej pozycji, wszyscy ją czytają i zachwalają. Ja, kiedy dowiedziałam się o czym jest ta książka, stwierdziłam, że muszę ją mieć i teraz wiem, że zasługuje na wszystkie pozytywne opinie, jakie dostała. "Felix Ever After. Na zawsze Felix" to opowieść o czarnoskórym, transpłciowym, queerowym chłopaku. Poznajemy go podczas wakacji, kiedy uczęszcza do szkoły na kurs malarstwa, który ma ułatwić mu dostanie się na wymarzony uniwersytet. Pewnego dnia w szkole zauważa na tablicy swoje własne zdjęcia sprzed korekty płci opatrzone jego starym imieniem, którego już nie używa i którego nikt nie miał prawa znać. Dostaje też anonimowe transfobiczne wiadomości na telefon. Felix nie wie, kto może za tym stać, ale ma swoje podejrzenia i obmyśla plan zemsty i tu zaczyna się cała opowieść. "Felix Ever After. Na zawsze Felix" to bardzo ważna książka, która opowiada o miłości, przyjaźni, tolerancji i poszukiwaniu samego siebie. Felix bardzo chciałby się zakochać, ale niektórzy uważają, że nie zasługuje on na miłość. Ze względu na swój kolor skóry i transpłciowość, musi mierzyć się z wrogością i nietolerancją ze strony części ludzi. I mimo, że Felix jest dumny z tego, kim jest, nachodzą go chwile, gdy traci pewność siebie. Książka niesie za sobą bardzo ważne przesłanie: nieważne kim jesteś, jakiej jesteś orientacji i jaki masz kolor skóry - każdy z nas zasługuje na miłość. Polubiłam bohaterów, podobał mi się styl pisania, zaciekawiła mnie fabuła i cieszy mnie fakt, że głównym bohaterem jest osoba transpłciowa, bo w Polsce takich książek jest dość mało. Może nie zawsze zgadzałam się z wyborami Felixa, ale samą książkę oceniam bardzo pozytywnie i byłoby super, gdyby trafiła do jak najszerszej grupy odbiorców. I mimo, że to książka dla młodzieży, polecam też wszystkim dorosłym, bo naprawdę warto!

było i nadal jest głośno o tej pozycji, wszyscy ją czytają i zachwalają. Ja, kiedy dowiedziałam się o czym jest ta książka, stwierdziłam, że muszę ją mieć i teraz wiem, że zasługuje na wszystkie pozytywne opinie, jakie dostała. "Felix Ever After. Na zawsze Felix" to opowieść o czarnoskórym, transpłciowym, queerowym chłopaku. Poznajemy go podczas wakacji, kiedy uczęszcza do szkoły na kurs malarstwa, który ma ułatwić mu dostanie się na wymarzony uniwersytet. Pewnego dnia w szkole zauważa na tablicy swoje własne zdjęcia sprzed korekty płci opatrzone jego starym imieniem, którego już nie używa i którego nikt nie miał prawa znać. Dostaje też anonimowe transfobiczne wiadomości na telefon. Felix nie wie, kto może za tym stać, ale ma swoje podejrzenia i obmyśla plan zemsty i tu zaczyna się cała opowieść. "Felix Ever After. Na zawsze Felix" to bardzo ważna książka, która opowiada o miłości, przyjaźni, tolerancji i poszukiwaniu samego siebie. Felix bardzo chciałby się zakochać, ale niektórzy uważają, że nie zasługuje on na miłość. Ze względu na swój kolor skóry i transpłciowość, musi mierzyć się z wrogością i nietolerancją ze strony części ludzi. I mimo, że Felix jest dumny z tego, kim jest, nachodzą go chwile, gdy traci pewność siebie. Książka niesie za sobą bardzo ważne przesłanie: nieważne kim jesteś, jakiej jesteś orientacji i jaki masz kolor skóry - każdy z nas zasługuje na miłość. Polubiłam bohaterów, podobał mi się styl pisania, zaciekawiła mnie fabuła i cieszy mnie fakt, że głównym bohaterem jest osoba transpłciowa, bo w Polsce takich książek jest dość mało. Może nie zawsze zgadzałam się z wyborami Felixa, ale samą książkę oceniam bardzo pozytywnie i byłoby super, gdyby trafiła do jak najszerszej grupy odbiorców. I mimo, że to książka dla młodzieży, polecam też wszystkim dorosłym, bo naprawdę warto!