Ocalało tylko serce

sam doznał trwałych uszczerbków na zdrowiu. Jego psychika również ucierpiała, a najbliższa mu osoba go opuściła. Niestety stracił również jakąkolwiek nadzieję na lepsze jutro. Jednak niespodziewanie, podczas pewnego rodzinnego obiadu poznaje Klarę. Dziewczyna sama stoi na rozdrożu życia i nie wie czy prawdziwa miłość jeszcze istnieje. Niespodziewanie ta dwójka nawiązuje intrygującą więź. Emocje zawarte w książce poruszają do głębi. Ból fizyczny i psychiczny bohaterów czuć przez całą lekturę. Jednak to nie tylko historia o bólu i cierpieniu. Mamy tutaj również burzenie murów zbudowanych wokół siebie, budzącą się nadzieję na lepsze jutro i ocalenie swojego serca żeby nie stało się tylko pustą skorupą. Jeśli szukasz pozycji pełnej emocji chwytających za serce to "Ocalało tylko serce" Klaudii Bianek będzie idealne. Co ważne książkę można czytać bez znajomości innych tomów. Mam nadzieję, że udało mi się zachęcić Ciebie do sięgnięcia po tę historię, bo naprawdę warto!

bohaterów. Chociaż Klara wydawała mi się miejscami mdła, to kibicowałam jej i Aleksandrowi. Fajnie, ze autorka wykreowała głównego bohatera jako osobę po wypadku. Nie jest to częsty zabieg w tego typu książkach co mnie miło zaskoczyło. Dzięki narracji pierwszoosobowej z perspektywy Klary i Aleksandra pozwalała nam wczuć się w tą relację, przez co od samego początku wiedzieliśmy co bohaterowie myślą i co się działo w ich przeszłości. Szkoda, że końcówka tak szybko była opisana, została mnie z lekkim niedosytem, mialam wrażenie ze można było więcej wycisnąć z tej finałowej sceny... Ale sumując to wszystko - polecam na wieczory gdy chcesz się odprężyć i miło spędzić czas :)

Aleksander wydaje się, że ma serce z kamienia. Jednak jego własne życie naznaczone jest tragedią, przez którą wyszedł ze złamanym sercem i brakiem nadziei na lepsze jutro. Kiedy się spotkają to czy przebiją się przez mury, które postawili wokół swoich serc? O jeju, ale ta książka podbiła moje serce! Nie spodziewałam się tego, kiedy po nią sięgałam. Historia przedstawiona w książce od razu skradła moje serce. Była pełna bólu i cierpienia, serce wciąż mi się krajało nad tym, co musieli przejść bohaterowie. Ale zacznijmy od początku. Sposób, w jaki pisała autorka, od razu trafił w moje serce. Autorka postawiła na lekki styl pisania, a jednocześnie nie był on „za lekki”, przez to pasował idealnie do tej książki. Budował on cudowny, chwytający za serce klimat. Sprawiał, że z przyjemnością czytało się kolejne rozdziały. I to z szybciej bijącym sercem i wypiekami na twarzy! Co do fabuły – większa część książki wciągała. Od samego początku chciało się z poznawać kolejne zawirowania sercowe bohaterów. Jednak był blisko końcówki był moment, w którym tempo akcji mocno spadło. Trochę mniej się działo i już się bałam, że tak będzie do końca, ale chwile później kamień spadł mi z serca, bo akcja ponownie się rozkręciła. I to na tyle, że na moment moje serce prawie się zatrzymało! Szybko wybaczyłam to autorce. Jednak największe brawa należą się autorce za bohaterów, w szczególności za Aleksandra. Autorka świetnie go wykreowała. Był on złożonym bohaterem, który nie otwierał przed ludźmi swojego serca. Bardzo podobało mi się też, jak zmieniał się przy Klarze, jak stopniowo wkradała się ona do jego serca. Za samą Klarę także należy się autorce uznanie. Zwłaszcza za to, że w pierwszej książce autorki Klara nie zajmowała zbyt wiele miejsca w sercach czytelników. W tej powieści autorka pokazała, że będąc dobrą osobą można być złym bohaterem w historii kogoś innego. Ten zabieg ujął mnie za serce. Z czystym sercem mogę Wam polecić „Ocalało tylko serce” z całego serca. Mam nadzieję, że ta książka zawładnie także Waszym sercem!